Scheepersstraat 170, Den Haag
werkperiode september 2002/maart 2003
mediaplayer plugin: windows mac
De wijk Transvaal wordt gesloopt voor nieuwbouw. Het merendeel van de huizen is al dichtgetimmerd. Met het huis fotografeer ik de buurt en registreer ik de beelden die het huis binnen komen. Het zijn de laatste beelden van de omgeving en van een huis dat wordt gesloopt.
Om van het huis een camera te maken is het hele huis verduisterd. De gewonen lampen zijn vervangen door dokalicht. In ieder verduisterd raam is een kleine lichtopening gemaakt. Door de verschillende kamers is er een stelsel ontstaan van camera’s. Met helder weer zijn de projecties van de omgeving duidelijk te zien. Op sommige plaatsen overlappen de projecties elkaar.
De projecties heb ik op verschillende manieren gefixeerd.
Voor Kamercamera werden de muren van een kleine kamer bestreken met foto-emulsie.
De kamer ernaast werd voor Witte Kamer eerst helemaal wit geschilderd waarna de projectie met houtskool en krijt werd overgetrokken.
Voor Vloeibaar Licht hingen in de woonkamer 24 houten pinhole camera's.
Nu ik het Dokahuis niet meer als atelier in gebruik heb blijf ik het nog wel volgen. Ik wil de sloop en de afbeeldingen die dan weer tevoorschijn komen op nieuw fotograferen.
film Scheepersstraat 170
Met Kamercamera ging ik uit van een kamer als camera. De kleine voorkamer in Het Dokahuis werd verduisterd, voorzien van een kleine lichtopening en veranderde zo in een camera obscura. Door deze opening heel klein te maken veranderde de camera obscura in een camera.
De muren van de camera obscura werden bestreken met foto-emulsie. Na twee dagen werd de emulsie ontwikkeld. Op de muur was een fotografische afbeelding tezien van het uitzicht, de huizen aan de overkant van de straat.
film kamercamera
Witte
Kamer
Door de kamer te verduisteren en te voorzien van een kleine lichtopening
onstond er een camera obscura. De camera obscura werd van binnen helemaal
wit geschilderd. De projectie die goed zichtbaar was op de witte ondergrond
werd overgetroken met krijt en houtskool. Er onstond zo een tekening in
de ruimte. Het perspectief van de tekening klopte alleen als je voor de
lichtopening stond of als je van buiten naar binnen keek toen de verduistering
eenmaal van de ramen verwijderd was.
Voor Diafragma is in
de Witte Kamer steeds vanuit het zelfde standpunt een dia genomen. met
een kleine licht opening is de projectie donker en bijna niet te zien.
Een grote opening geeft een lichte onscherpe projectie en met een nog
grotere opening is de projectie verdwenen. in het gebied tussen de grote
en kleine licht opening zit de projectie van de camera obscura. Het zonlicht
dat buiten het onderwerp belicht en de maat van het diafragma bepalen
de scherpte en helderheid van de projectie De lichtgevoeligheid van de
film en de sluitertijd van de camera die registreerd bepalen weer de dia's.
film witte kamer
Voor Vloeibaar Licht hingen in de woonkamer 24 houten pinhole camera’s. In de camera’s zaten houten plankjes die licht waren bestreken met foto-emulsie. De camera’s werden aan de muur bevestigd. Door de verduistering voor 24 uur van de ramen te halen werden de camera’s een etmaal belicht. De plankjes werden na het onwikkelen op de zelfde plaats van belichten gehangen maar dan zonder kistje en met de afbeelding rechtop.
film vloeibaarlicht